Volgende 15-10-2003
Hoofdmenu
Vorige 13-10-2003
Open deze kmz file 20031014.kmz uit de directory GoogleEarthfiles in Google Earth.
Foto's 031014-001 t/m 031014-053. Ze staan in dit zip-bestand.
In de ochtenddauw de bergen in, dat betekent in Springdale dat je door de
kloof naar boven cirkelt en vervolgens door de tunnel, waarvan de donkere pijp
in 1930 zodanig werd geboord dat de tegenoverliggende cañonwand af en toe als
een korte filmclip oplicht.
Aangezien die tunnel dus oud en klein is, en wij met onze camper redelijk groot,
moesten we in het midden van de tunnel rijden. Daarom wordt aan de overkant door
een ranger het verkeer tegen gehouden, kosten $10 (zie
foto's 1 t/m 3). De reis door de cañon
verliep prima en de uitzichtspunten waren weer prachtig (zie
foto's 4 t/m 6).
We zien de uit versteende zandduinen ontstane
Checkerboard Mesa, waarvan het opmerkelijke rasterwerk inderdaad doet denken
aan een dambord of een te drogen gelegd visnet. De loodrechte lijnen zijn
veroorzaakt door regenerosie; de horizontale zijn de zandlagen van de duinen,
die in de loop der tijd over elkaar zijn geschoven. In Mount Carmel
Junction nemen we opnieuw een scenic byway, die bovendien woord houdt
wanneer het eind van het park bereikt is en het landschap lieflijkere trekken
krijgt. De Virgin River zorgt voor welig weiland vol schapen, koeien en paarden.
Groen verdringt rood, de weiden verdringen de rotsen en alleen in de verte
lichten de rossige kaalkoppen nog op boven de zwarte hellingen van het met
pijnbomen begroeide dal. Op het kruispunt Long Valley Junction slaan we links
af, richting Cedar Breaks, en dat betekent klimmen. De bomen worden korter en
onder de naaldbomen en espen van het Dixie National Forest wordt het steeds
kouder. Hoe hoger de highway komt, hoe kaler het rondom wordt op
het lavagesteente. Het Cedar Breaks National
Monument (zie foto's 7 t/m 15)
behoort
tot de top van de parken in Utah. De streek ligt op 3000 meter hoogte, wat 's
zomers aangename temperaturen met zich meebrengt, maar voor minder geoefenden
ook gauw tot ademhalingsmoeilijkheden leidt vanwege de dunne lucht. 'Kring met
beschilderde rotsen' noemden de indianen dit in de loop van miljoenen jaren
gelaagde en geërodeerde rotscolosseum, dat door de eerste kolonisten werd
herdoopt tot Çedar Breaks', vanwege de vele jeneverbesstruiken en bristlecone
pines aan de rand van het bekken. 'Breaks' betekent badlands, in meer
of mindere mate bizar geërodeerd, kaal land met schaarse begroeiing.
De kleuren van het gekloofde rotspanorama van torens, bogen, zuilen en
zigzaggende cañons variëren van rood via lila tot groen, afhankelijk van het
tijdstip en de lichtval. Vanaf het Spectra Point Trail, dat begint bij
het Visitor Center, krijg je de zeldzame, knoestige bristlecone pines
in het oog, die tot de oudste bomen ter wereld behoren.
Terug naar de schilderachtige Long Valley, die zich uitstrekt ter weerszijden
van de Sevier River met weilanden vol sagebrush, begrensd door nu eens
rossig-groene, dan weer witte of groene getopte rotswanden (zie
foto's 16 t/m 19). Maar meteen na het oversteken van de rivier neemt
de Red Cañon de rol op zich van landschappelijke ouverture op de rode kleuren
van de even sprookjesachtige als carieuze tandhalzen, de zogenaamde
hoodoos, die voor het Bryce Canyon National Park even kenmerkend zijn
als de bossen en koele weiden.
Rond 15 uur vonden we onze campground in Ruby's Inn vlak voor het park. Gauw ingecheckt en ons plaatsje bekeken en toen weer snel weggereden om het park zo lang mogelijk te kunnen bezoeken. Op de eerste de beste mooie parkeerplaats lekker gelunched. En daarna de Canyon ingereden tot Rainbow Point, het verste waar je met de auto komen mag. En van daar uit weer terug richting camping. Bij Rainbowpoint een overzicht van het hele gebied, ongeveer 3000m hoog met een uitzicht van meer dan 100 km! Daarna bewonderden we de Ponderosa Canyon, Blackbird Canyon, Natural bridge, Farview point en Swompl(?) Tot slot de apotheose het Bryce Amphitheater. Overweldigend! (zie foto's 20 t/m 52).
Die eerste rondblik bij Rainbow Point kon ongehinderd
over het bizarre amfitheater van dit grandioze rotslandschap dwalen. Aan de
horizon, nog altijd zo'n 130 kilometer verderop, kun je de Navajo Mountain
onderscheiden, de heilige berg van de Navajo, die later tijdens onze reis nog
een keer te zien zal zijn vanuit Page aan het Lake Powell. Door de ligging op
meer dan 2500 meter hoogte aan de cañonrand is het vergezicht in Bryce beter dan
gemiddeld (vooral 's winters) en de temperaturen zijn ook 's zomers aangenaam.
Als je in de cañon zou afdalen dan zou je zien dat de bizarre tinnen nog
indrukwekkender aandoen dan vanaf de rand. Ze zijn het resultaat van een
inmiddels meer dan 60 miljoen jaar durende erosie, waarbij meren en rivieren met
hun afzettingen begonnen en de aarde zich verhief en het reusachtige Colorado
Plateau vormde, waartoe de meeste nationale parken in Utah, Colorado, New Mexico
en Arizona behoren.
Door de enorme druk sprong het plateau in fragmentarische brokken, waarvan de
randen en de uiteinden door weer en wind, regen, ijs en sneeuw even mishandeld
en aangevreten werden als door de rivieren, hier vooral door de zijarmen van de
Paria River. De benaming 'canyon' klopt wat Bryce betreft niet; in feite is het
een aan de randen diep uitgefreesde, hoefijzervormige schotel.
Anders dan de geschiedschrijving van de aarde is die van de menselijke bewoning
op een legpuzzle van schaarse sporen aangewezen. Er zijn zo goed als geen
aanwijzingen voor de Anasazi en weinig voor de Paiute-indianen. Pas toen de
LDS-pioniers zich op de plaats van de indiaanse bevolking vestigden kreeg de
nieuwe staatsgeschiedenis een gezicht. In het begin door toedoen van een zekere
Ebenezer Bryce, die in 1875 als Schots emigrant en kolonistenleider naar het
Pariadal kwam, zodat de cañon achter zijn hut al gauw zijn naam kreeg: Bryce's
Canyon. Sinds de ravijnen van Bryce als nationaal park fungeren (1928) is de
apostrof-s verdwenen; daarvoor heeft men, net als eerder in Zion, het halve
avondland te hulp geroepen om taalkundig greep te krijgen op de verhevenheid van
de natuurwonderen - 'Donars hamer' via de 'Tuin van de koningin' tot en met de
'Tempel van Osiris'.
's Middags hadden we onze flashcards in de fotoshop gebracht, zodat we alle foto's van de eerste helft van onze reis op CD-rom hadden. Zoals gepland (!) want het is wel maf dat ik een half jaar eerder al in Nederland op internet had ontdekt dat er bij Ruby's Inn een fotoshop zat waar je digitale foto's op cd-rom kon laten zetten. Let wel, het was toen 2003 en digitale camera's waren toen nog niet zo'n gemeengoed! Daarom ook deze camping gekozen, wat trouwens de enige bleek te zijn vlak vóór Bryce Canyon park. (zie foto 53).
Sinds het plaatsje Hurricane gisteren is het opeens koud. Afgelopen nacht waaide het hard en was het koud en vandaag de hele dag fris maar stralend weer. Sinds SF nog geen wolkje gezien! Fantastisch weer. Vannacht moeten we vanwege vorst wel het water afzetten, waarschuwen ze, maar we slapen hier dan ook op een hoogte van 2500m.