Volgende 3-10-2003
Hoofdmenu
Vorige 1-10-2003
Open deze kmz file 20031002.kmz uit de directory GoogleEarthfiles in Google Earth.
Foto's 031002-001 t/m 031002-034. Ze staan in dit zip-bestand.
Na een goede nachtrust zijn we om 8.30 uur opgestaan. Na het ontbijt zijn we met Marian
(Erik was al naar zijn werk) naar
het Golden Gate Park gereden, ten noorden van de brug. Daar rond gekeken en foto's
gemaakt. Foto's 1 tot 4z. Er lagen
nog wat overblijfselen van oude verdedigingswerken, bunkers en zo, die in
vroeger tijden bij de verdediging van de toegang tot de stad zouden zijn
gebruikt. Ook het eiland Alcatraz is op een van deze foto's zichtbaar
Foto 4D4398.
Een paar feiten over die imposante Golden Gate Bridge. De brug, die de "City" verbindt met "Marin County" aan de noordkant van San Francisco, overspant de toegang vanuit de Pacific Ocean tot de baai van San Francisco, de golden gate. De brug werd opengesteld voor verkeer op 24 mei 1937. Het middenstuk ligt op bijna 100 meter boven de waterspiegel, zodat marineschepen er onder door kunnen. De torens, waar de ophangkabels overheen lopen, zijn 250 meter hoog. Vaak is de brug gehuld in mist, terwijl de torens daar nog boven uitsteken. Per dag gaan er zo'n 100.000 auto's overheen.
Verderop hebben we een eindje langs de kust gelopen. Surfers wachtend op de hoge golf, het lijkt wel Hawaï. Het is flink bewolkt en frisjes, maar niet koud. Foto's 5 tot 22. Op foto 5D4402 zie je Fort Cronkhite en Rodeo Lagoon.
Daarna naar Muir Wood gereden, hemelsbreed ongeveer 10km naar het noorden. Foto 23: Marian achter het stuur. Zie de officiele park-website voor in depth informatie en kaarten van het park. Muir Wood beslaat een oppervlakte van 135 hectare en het is een van de eerste gebieden die door President Theodore Roosevelt tot nationaal monument zijn verklaard. Hier zien we de eerste grote sequoia redwood bomen die wel 100 meter hoog zijn en waarvan de stam een diameter van 5 meter kan hebben. Het was zeer indrukwekkend en er heerste een heel relaxte sfeer. Foto's 24 tot 28. Op 18 maart 2003 om 8.28pm is een van de grootste bomen in het park, de zogenaamde Kent Tree, omgevallen.
Muir Woods is
het enige "old-growth redwood" bos gelegen aan de kust in de Bay Area en een van
de laatsten op onze planeet. Men schat dat bijna 2 miljoen acres bos zoals in
Muir Woods ooit de smalle strook langs de kust van Californië en Oregon
bedekten. (Een Amerikaanse acre is iets meer dan 4000 m2,
dus bijna een halve hectare.) Vandaag de dag is 97% hiervan beschadigd, verzwakt
of veranderd en het meeste redwood groeit nu in 2e
en 3e generatie bossen of in
bedrijfsmatige houtplantages. Dank zij de inspanningen tot instandhouding van
William Kent is Muir Woods dit lot bespaard gebleven, en is Muir Woods een zeer
toegankelijk maar toch eersteklas voorbeeld van een "old-growth" bos.
De term old-growth is moeilijk te definiëren. Old-growth wordt niet uitsluitend
bepaald door afmeting en leeftijd van de bomen want deze variëren aanzienlijk.
Er zijn echter vier karakteristieken die zich langzaam in de tijd ontwikkelen en
tezamen een old-growth bos definiëren. Dat zijn bomen van hoge leeftijd, met een
meerlaagse structuur, dode bomen en onafhankelijke gemeenschappen.
Zeer oude bomen van een old-growth bos getuigen niet alleen van de hoeveelheid
tijd die nodig is om old-growth te worden maar ze bepalen ook voor een
belangrijkdeel de structuur van het bos. De grote bomen in Muir Woods zijn de
coastal redwoods, de grootste van alle levende dingen, en enkele verspreide
Douglas dennen. De hoogste coastal redwood in Muir Woods is ongeveer 80 meter.
Verder noordwaarts kunnen deze bomen een hoogte van 110 meter bereiken, 18 meter
hoger dan het Vrijheidsbeeld. De gemiddelde leeftijd van de coastal redwoods in
Muir Woods is tussen de 600 en 800 jaar, maar de oudste heeft een leeftijd van
minstens 1100 jaar. Dit is echter nog relatief jong want ze kunnen wel 2200 jaar
oud worden. Door ouderdom en afmeting spelen ze een belangrijke rol met
betrekking tot koolzuur dioxide, voedingsstoffen en water huishouding in het
bos, en helpen daarmee een overvloed aan planten te ondersteunen.
Overigens is alles hier van hout, de gebouwen (entree-gebouwen en restaurants) maar ook de paden die soms hele vlonders van hout zijn en alle hekwerk is van hout. Dit maakt het erg natuurlijk en geeft een sfeer van eerbied en gevoel voor de natuur. Hier hebben we de National Parks pas gekocht en Marian ook laten tekenen, zodat zij er de rest van het jaar nog gebruik van zouden kunnen maken. Deze pas kost $50 en geeft toegang (per auto, dus niet per persoon) tot alle grote nationale parken in de USA. Daar ook een fotoboek over Californie gekocht: $18,18 maar op het prijskaartje staat $16,95: de sales tax van 7,25% wordt er expliciet bijgeteld. Dat is hier met alles zo, ook restaurants e.d., en dat is wel even wennen. In een tot het park behorend fast food restaurant hebben we een broodje gezond gegeten met een frisdrankje.
Onderweg terug een paar boodschappen in de supermarkt in Tiburon gedaan en om 4pm (zo geven ze hier normaliter de tijd weer: met am (voormiddag) en pm (namiddag)) weer thuis. Het volledig ingepakte huis een paar straten bij Erik en Marian vandaan was al weer uitgepakt, dus helaas niet op de foto. Waarschijnlijk is het (houten) huis ingepakt geweest om het met chemische middelen te ontdoen van insecten en/of kevers die het hout ruïneren. Gewoon een heel groot zeil er om heen. Ziet heel maf uit.
Erik en Marian wonen hier op een van de mooiste woonplekken die ik ken. Met uitzicht vanaf het balkon over Tiburon en de baai van SF met aan de horizon het silhouet van "the City", zoals de stad kortweg genoemd wordt. Het is fantastisch om op het balkon uit te kijken naar wat zich voor je ogen ontrolt, met hier en daar een boot en altijd weer die skyline met wolkenkrabbers, zeer indrukwekkend. Maar het is hier wel eens mistig en nevelig waardoor het zicht wordt belemmerd. Foto 29 tot 32. Overigens lopen de electriciteitslijnen ook hier vaak boven de grond: zie foto 31 en 32 met de "vuilnisbak" aan de paal. Maar het is niet zo storend als in de Dominicaanse Republiek waar het vaak een grote wirwar van draden is. Op internet heb ik een goede kaart gevonden van Tiburon in Marin Lands waarop het huis van Erik en Marian tot in detail is te zien.
Voor het slapen gaan heerlijk in de hot-tub gezeten. Zalig zo'n heet bubbelbad onder de blote hemel. Bij het uitdampen heb je een prachtig vergezicht over SF. Foto 33 en 34. Daarna geslapen als een roos.