Dominicaanse Republiek, de tweede keer
Dia's D3474 t/m D3702 in dia\images\2000\20000214-0313.
D3474: Rianne is
na haar stage bij de koffiebonen coöperaties teruggekeerd naar Nederland om daar
af te studeren in Groningen. Dat heeft ze in het voorjaar van 1999 met succes
gedaan. En omdat ze nog steeds verliefd was op Leo heeft ze via internet gezocht
naar een baan in de Dominicaanse Republiek. En ook dat met succes: ergens in
september kreeg ze een uitnodiging van de Dominicaanse vestiging van Price,
Waterhouse & Coopers om "even" te komen solliciteren in Santo Domingo. Zij
betaalden de vliegreis. Dus Rianne is een paar dagen op en neer geweest en had
een baan waar ze ook meteen kon beginnen! Haar opdracht was het time-management
te doen voor de daar werkende internationale consultants. En zo zat ze ergens in
oktober weer in de Dominicaanse, afgestudeerd en wel en met een volle baan. Wie
had dat ooit kunnen denken.
Op deze dia zien we het gebouw van de Edificio Bank of Nova Scotia
aan de avenue Lope de Vega, waar PWC een verdieping van gebruikte. Dit was dus
Rianne's werkplek. Ze hadden een appartementje gevonden aan de Tetelos Vargas 30
in Santo Domingo en dat lag een kwartiertje lopen hier vandaan. Ik ben haar van
kantoor
gaan ophalen om tussen de middag thuis te komen eten.
D3475: Op weg naar Rianne bij PWC heb ik deze
"vuilnisbakken" gefotografeerd, aan de electriciteitspalen, nodig voor de
aftakking naar bedrijven en andere klanten. De hele distributie ging daar
bovengronds en de vreselijke wirwar was toen al een dia waard. De
electriciteitsmeters hingen aan de buitenkant van de (particuliere) huizen, en
dus bereikbaar voor opname vanaf de straat. Overigens wist iedere Dominicaan hoe
hij vóór de meter moest aftappen en zo illegaal en onbetaald electriciteit kon
verwerven. een van de redenen waarom het electriciteitstarief een van de hoogste
in de hele wereld is, tot op heden.
D3476: Dit is in de straat van Rianne's
appartementje in een van de betere buurten, met ook voor onze begrippen best
aardige huizen en flats.
D3477: De cocosnoten groeiden zo maar midden in de
stad boven je hoofd.
D3480: Hier zitten we op het binnenplaatsje achter
het appartement in de schaduw van de grote mangoboom die daar stond. Het
appartement waar we nu voor zitten zou volgend jaar leeg staan zodat wij dat
toen voor een drietal weken konden huren. Het is tussen de middag: Rianne heeft
haar "werkkleding" nog aan en zij zal straks weer naar PWC gaan.
D3481: Achter Rianne haar appartement. Links de
ingang, midden hun slaapkamer in de serre, en rechts de hondenkennel van de
hospita met ik geloof wel zeven honden erin.
D3484: Vanuit de slaapkamer naar de binnenplaats.
D3486: Met Leo zijn we naar de bijzonder mooie
botanische tuin geweest van Santo Domingo. De Jardín Botánico geldt als een van
de mooiste in het Caribisch gebied. Hij ligt in het uiterste noordwesten van de
stad in de wijk Arroyo Hondo, waar tegenwoordig de welgestelden wonen. De tuin
is zeer uitgestrekt (180 ha).
Er valt ongelooflijk veel te zien: een verzameling van ongeveer 200 soorten
palmen, een groot aantal waterplanten in verschillende aangelegde vijvers en het
hele spectrum van de tropische flora, waaronder de West-Indische mahonieboom,
waarvan de bloem het nationaal symbool is. Bromelia's en orchideeën in ongekende
verscheidenheid worden hier gekweekt. Zeer de moeite waard zijn een tuin met
geneeskrachtige en giftige planten en de Japanse tuin met kleine huisjes in
Japanse stijl, versierde bruggetjes en Aziatische flora - iets zeer ongewoons in
het Caribisch gebied.
De botanische tuin is met de carros públicos te bereiken en ik meen me te
herinneren dat we dat ook gedaan hebben. Toen wij er waren was het niet druk
(eind van de morgen op een doordeweekse dag) en wij hadden, om zo te zeggen, de
tuin voor onszelf.
D3498: De naam van deze merkwaardige palmen ben ik
vergeten, maar ze zijn uniek en komen alleen op dit eiland Hispaniola voor.
D3507: Dit is op de middenberm van de grote avenida
27 de Febrero, ter gelegenheid van iets. 27 Februari is zoiets als bij ons
bevrijdingsdag. Elders in deze serie dia's zitten er een paar van een militaire
parade en het langsvaren van de (totale!) oorlogsvloot, bestaande uit 5 of 6
schepen.
D3509: De bouw van flats en apartementen is in
ieder geval creatief en zeer gevarieerd. Persoonlijk vind ik zo'n gebouw als dit
heel aardig.
D3510: De bloemetjes op de binnenplaats aan de
Tetelos Vargas voor de slaapkamer van Leo en Rianne.
D3512: Dia vanaf het indrukwekkende Monumento a
Fray Montesino aan de Malecon van de zee met ondergaande zon.
D3514: Anderhalf jaar geleden konden we op deze
plek overal de half afgebroken palmen zien ten gevolge van de orkaan George. Nu
is het hier wel wat leeg maar de palmen die er staan zien er goed uit.
D3515: Rechts naast Fray Montesino een van de
reusachtige cruiseschepen die hier in Santo Domingo regelmatig aanleggen op hun
rondreizen door het Caribisch gebied.
D3521: Hier zien we een van de twee obelisken die
gewijd zijn aan bijzondere historische feiten. Dit is de obelisco macho, de
mannelijke obelisk. Hij moet herinneren aan de naamsverandering in 1936 van
Santo Domingo in Ciudad Trujillo. Veel Dominicanen willen zich van de
herinnering aan de dictator Trujillo ontdoen, maar de tijd heelt vele wonden.
D3522: Omdat Rianne in de DR zat hadden wij nu ook
een Foster Parents kindje (nu Plan Nederland) in de DR aangenomen. Ze heette Ana
en woonde in een dorp nabij Azua. Reeds in Nederland hadden wij een afspraak
gemaakt om Ana te gaan bezoeken en op de afgesproken dag hebben wij (Gonny, Leo
en ik) de bus naar Azua genomen en naar het kantoor van Foster Parents gelopen.
We werden daar ontvangen en de man links op deze dia zou ons begeleiden. We
reden met een grote Range Rover of een ander merk SUV eerst langs de winkel om
(dachten wij) een aardigheidje voor Ana en haar ouders te kopen. Maar dat pakte
iets anders uit. De man liep met zo'n grote winkelwagen langs de schappen en
pakte er van alles uit totdat wij stop zouden zeggen. Daar kwamen wij echter wat
telaat achter, die man liep maar door en graaide om zich heen, zodat wij, naar
ik meen, meer dan f150,- moesten afrekenen. Maar allé, het is voor het goede
doel, dus toe maar. Toen naar het huis van Ana, die we hier zien op deze dia. De
moeder van Ana, die recht voor Gonny staat met twee zusjes links en rechts.
Helemaal links een buurmeisje. We werden heel vriendelijk ontvangen en alle
meegebrachte etenswaar verdween schielijk door een of ander achterdeurtje, geen
idee waar naartoe. De vader van Ana hebben we nooit gezien. De kinderen in hun
mooiste jurkjes en nieuwste schoentjes en een overdaad aan strikjes in het haar.
Moeder ook op d'r zondags (?)
D3524: Toen in een soort processie langs de
medische post en naar het schoolgebouw. Gonny met twee meisjes aan de hand. Maar
je kon niet met ze praten. We verstonden elkaar totaal niet. Wij (of in ieder
geval, ik) voelden ons redelijk opgelaten. Wij liepen daar als de grote westerse
maecenas door iedereen aangegaapt.
D3525: Deze latrines had Foster Parents veel
gebouwd in dit dorp en daarmee de hygienische omstandigheden sterk verbeterd.
Het zag er ook overal redelijk schoon en opgeruimd uit.
D3526: De vele lange bloemen op de daken deden wat
vreemd aan (recht boven het hoofd van onze begeleider).
D3530: De bananen plantage aan de andere kant van
de weg langs het dorp.
D3531: Met Leo en zijn twee kinderen Nirvana en
Viviane zijn we een dagje naar de dierentuin van Santo Domingo geweest. Ook hier
zijn we met een caro público naar toe gegaan. Het Parque Zoológico is zeer
royaal van opzet (160 ha). De meeste dieren bewegen zich in zo natuurlijk
mogelijke buitenverblijven, slechts enkelen zitten in nauwe kooien. Hier zijn
niet alleen dieren uit het Caribisch gebied bij elkaar gebracht, maar ook een
groot aantal uit Afrika. Fraaie paden lopen door het dierenpark; de bezoeker kan
ongestoord door de uitgestrekte diergaarde ronddwalen. Bijzonder interessant is
het reptielenhuis, waarin je allerlei soorten slangen van heel dichtbij kunt
bekijken en je je toch voor honderd procent veilig kunt voelen. Ook het grote
vogelpaviljoen is een hoogtepunt. Hier kun je eindelijk eens vele exotische
vogels bekijken die je in het wild zelden te zien krijgt. Deze kleinere
krokodillen hebben we ook in het Lago Enriquillo gezien.
D3532: En deze varanen kennen we nog van het eiland
in het Lago Enriquillo.
D3533: Beneden een ooievaar (denk ik) en boven een
stel klimgeiten, of steenbokken.
D3535: Olifanten komen in de DR niet voor en dit is
dus niet alleen de enige in zijn soort in deze dierentuin maar in heel de
Dominicaanse Republiek. In een Nederlandse krant heb ik gelezen dat deze olifant
(ik denk in 2006 of zo) van ouderdom was overleden.
D3540: Het havengebouw in jugendstil beneden het Fortaleza Ozama.
D3547: Een beetje carnaval, maar nog niet het echte,
dat komt later.
D3551: Twee kilometer achter de Faro a Colón, langs
de kust in oostelijke richting ligt het Parque de los tres Ojos. Het 'Park van
de drie Ogen' bestaat uit een enorme grot van koraalkalk, waarvan de karstbodem
gedeeltelijk is ingestort. Binnen in de grot hebben zich drie kleine lagunes
gevormd, die onderaards worden gevoed met water en omzoomd worden door een
exotische vegetatie. Steile, doolhofachtige trappen lopen naar het binnenste van
de grot, waar het aangenaam koel is. De eerste der lagunes, de 'Blauwe lagune',
is 6 km diep. Onder de indruk wandel je over de natuurlijk uitgesleten paden en
bewonder je de vormen van de stalactieten en de stalagmieten in de tweede
lagune. De derde lagune biedt een betoverend schouwspel van fantastische
druipsteenformaties - een favoriete stek van kolibri's en libellen. Om daar te
komen moet je tot helemaal achterin de grot gaan en daar in een kanootje
stappen. Voor een paar pesos trekt een jongen het bootje aan een touw door een
donkere grot. Als je aan de andere kant bent , moet je nog wat klauteren over
bizarre rotsformaties om tenslotte een door varens onzoomd, 20 m diep meer te
bereiken. Zover zijn wij echter niet geweest.
D3554: Hier zijn we met Jan en Marjolein, die er
ook waren in de DR, met een bootje in de baai van Samana op wailwatch.
D3564: En dit is weer de beroemde schuine palm aan
het strand bij Las Terrenas.
D3573: Dit is op 27 februari de oorlogsvloot met,
naar ik tel, 8 scheepjes die langs de kust voeren. Gevolgd door een militaire
parade over de Malecon die er zijn mocht.
D3579: Daarna voor de eerste (en tot nu toe enige)
keer naar Casa Bonita bij Baoruco 14 km ten zuiden van Barahona. Zie hun website
www.casabonitadr.com. Een klein hotel
met een werkelijk schitterende ligging en uitzicht. Wij zaten aan de achterkant
en zagen dit vanuit ons raam. We zijn begonnen met eerst een kwartiertje stil
uit dit raam te kijken naar die prachtige natuur van de Sierra Baoruco.
D3582: Gonny op het terras naast het zwembad
uitkijkend over de Caribische zee in de avondzon.
D3587: En zittend in de lounge met het restaurant daarachter.
D3588: Met het trappetje naar ons huisje.
D3594: De oprijlaan naar het complex aan de achterkant.
D3600: Kijkje vanaf de weg naar Barahona op Casa
Bonita. Links de huisjes waarin de hotelkamers.
D3601: De zee was op 10 minuten lopen. Daar hadden
we een soort privé zwembad achter een rif waardoor er geen golven waren. Het
strand was puur kiezelsteentjes, zeer schoon en bloedheet.
D3609: Foto in de prachtige jungle achter Casa Bonita.
D3610: Foto van opzij. Wij hadden een kamer onder
een van de linkse dakjes.
D3611: Schelpjes zoeken op het kiezelstrand van ons
privé zwembad van olympische afmetingen!
D3614: 's Avonds kwam de jeugd een beetje ballen op
het grasveld beneden naast de rivier. Vanuit Casa Bonita hadden wij daar een goed zicht op.
D3620: Achter Casa Bonita in de jungle woonden ook
hier en daar mensen, voornamelijk langs de rivier. Hier zijn wat kinderen daar aan het spelen.
D3622: Op de veranda bij de ouders van Lucy.
D3624: In ocho medio staan we klaar op de hoek van
de Avenida Independencia op zondagmiddag om met z'n allen naar de grote
carnavalsoptocht op de Malecon te gaan met een caro publico of/en een bus.
D3631: Op deze dia kun je goed zien dat de twee
rode figuren en de gele jongen allemaal een soort varkensblaas aan een touwtje
in hun rechterhand houden. De bedoeling is om voorbij komende vrouwen en meisjes
een zo hard mogelijke tik daarmee op hun billen te geven.
D3633: Verschillende praalwagens konden niet zonder
meer onder de kabel boven de weg door. Daarvoor waren er mannen met lange
stokken die de kabel even wat omhoog drukten tot de wagen er onder door was.
D3650: Het vermoeiende carnavalsweekend zit er weer
op (we hebben van 2 tot 7 uur op de Malecon staan kijken), en nu zijn we met z'n
tweeën aanbeland in het plaatsje Rio San Juan aan de noordkust van de
Dominicaanse Republiek. We hebben onze intrek genomen in het beach resort Bahia
Blanca. Na een zeer onrustige nacht vanwege het "arriva, arriva"-geroep in de
kamer naast de onze op de bovenste verdieping, vertrekken we de volgende dag
naar een verdieping lager waar we wel goed konden slapen.
D3651: Vanaf de veranda op de bovenste verdieping
had je een prachtig uitzicht op het strandje naast het hotel en de baai
erachter, richting west zodat we hier 's avonds de zon in de zee zien zakken.
D3655: In het dorp kwamen we dit "laantje van
levenslust" tegen.
D3656: Río San Juan heeft een unieke
bezienswaardigheid, de Laguna Grí-Grí. Vanaf de kade varen kleine boten de
toeristen tijdens een gezellig tochtje via een kanaal door de lagune, die door
mangrovebossen wordt omzoomd. De bestemmingen van de boottocht zijn een
karstgrot met koel zoetwater, een koraalrif en een vleermuisgrot vol
stalagmieten en stalactieten, de Cueva de los Golondrinas. Bij het binnenvaren
schommelt de boot tamelijk heftig. Maar wees niet bang, dat hoort bij het
programma. De stuurman heeft zijn boot volledig onder controle. Zover zijn wij
echter niet gekomen omdat je eerst een stuk over open zee moet en daarvoor was
het te slecht weer, helaas.
D3673: Het was lang wachten tot dat bootje precies
in de baan van de ondergaande zon lag, maar het werd beloond met deze prachtige
dia. Een poster hiervan hangt nu boven mijn bureau in Klimmen.
D3679: Weer terug in het huisje van Rianne en Leo
aan de Tetelos Vargas om 11.10 uur 's morgens.
D3681: Met de grote poster van le pain dur met
Laurent Sandoz uit Neuchatel aan de muur. Bij mijn weten het enige dat nog
herinnert aan Rianne's au-pair-schap bij Laurent en Geneviève.
D3684: Tenslotte nog een paar daagjes naar Boca
Chica aan de kust waar de zee tot heel ver zeer ondiep is en bijna geen golven
heeft. Boca Chica ligt gezien vanuit Santo Domingo net achter de internationale
luchthaven. Voor de inwoners van el Capital is Boca Chica een bekend uitstapje.
Ze komen hier regelmatig naar toe, vooral in de weekeinden. Dan pendelen
ononderbroken shuttlebussen uit Santo Domingo heen en weer en spugen gezinnen,
groepen en eenlingen uit. Het hele strand verandert snel in een fiësta dat niet
van ophouden weet. Iedereen zoekt een plekje, de radio gaat aan en de fles rum
open. De merengue jengelt, grappen vliegen over en weer, macho plaagt chica en
ondertussen komt de koopman met gegrilde vis langs.
Het strand Playa Boca Chica is ongeveer twee kilometer lang, goed 30 m breed en
met fijn zand strekt het zich uit langs de hele baai. Vroeger waren hier maar
een paar goede hotels en wat stamcafés. Dat is grondig veranderd. Langs het
strand staat een hele reeks hotels van diverse kwaliteit. De oude en eenvoudige
zijn bijna allemaal verdwenen; daarvoor in de plaats zijn er nu op de beste
plekken een paar luxueuze verblijfsmogelijkheden met airconditioning en uitzicht
op zee. De grootste daarvan is het Coral Hamaca Beach Hotel en Casino, een halve
kilometer breed en vele verdiepingen hoog en alle kamers met uitzicht op zee.
Alhoewel het formeel niet mag hebben ze zich het volledige strand voor hun deur
toegeëigend. De achterkant is dus een grote blinde muur, waarachter nu ons
italiaanse hotel lag, dat dus vroeger een prachtig uitzicht op zee had. Wij
hadden daar een paar goede en goedkope kamers, maar een van ons, ik geloof
Gonny, is daar een nacht behoorlijk ziek geweest.
D3694: Dit is de voorkant van ons hotel met het
zwembad. Van hier uit keken we dus recht tegen die hele grote blinde muur, de
achterkant van Coral Hamaca Beach Hotel en Casino. Schandalig dat dat zo maar
kan. Dat grote ding is er zo maar voor gaan staan en heeft ons hotel van zijn
mooie uitzicht beroofd en daarmee de ondergang onherroepelijk ingeluid. Ons
hotel is momenteel al jaren gesloten. Leo heeft de vorige avond nog aan de bar
zitten kletsen met de italiaanse hotel eigenaar. En die vertelde een verhaal
over de recensent van de Lonely Planet. Die kwam daar een paar nachten gratis in het
hotel zitten in ruil voor een goede recentie in de Lonely Planet. Maar die man
nam allerlei hoeren van een paar straten verderop mee naar binnen en maakte er
een grote rotzooi van. De hoteleigenaar heeft hem toen op straat gezet, maar
zijn hotel komt nu niet voor in de reisgids!
D3696: Nog even uitrusten en bijslapen in Rianne's
apartement voordat we weer terugvliegen met Martinair naar Nederland.