Jarabacoa, hoog in de Dominicaanse bergen, eerste dag
Dia D3301 t/m D3332 in dia\images\1998\19981027.
D3301: In het
centrum van de Dominicaanse Republiek is er een afslag van de grote weg van
Santo Domingo naar Puerto Plata vlak bij La Vega naar Jarabacoa. Een werkelijk
on-Caribische stad, die een goede 30 km ten zuidwesten van La Vega ligt en
daardoor midden in de Dominicaanse Alpen. Het alpiene karakter blijkt al wanneer
je er naar toe rijdt. De goed aangelegde weg meandert door het bergachtige
landschap. Naaldbomen worden afgewisseld door sappige groene weiden waar koeien
grazen; tropische palmbomen zijn hier absoluut niet te vinden. De indruk is
verbluffend. Zojuist zat je nog te puffen in de zoele Caribische hitte en genoot
je nog van het zachte ruisen van de palmen, en nu zit je midden in de koele
berglucht van een 'Zwitsers' kuuroord. Geen wonder dat deze omgeving de
kwalificatie 'Dominicaanse Alpen' kreeg.
Dit wilden wij ook wel eens beleven en met Caribe Tours zijn we voor een paar
dagen naar Jarabacoa getrokken. Het toeristenklasse hotel Hogar was helemaal
niks en er kwam zelfs geen water uit de kraan. Dus toen maar naar Pinar Dorado,
even buiten Jarabacoa. Zo te zien een prachtig hotel en op de vraag of er nog
plaats was moesten ze wel eerst in de boeken duiken. Ja hoor, er was er nog een
met uitzicht op de tuin met zwembad. We hebben 'm maar genomen ondanks de
relatief hoge kamerprijs. Boven op de kamer aangekomen bleek er geen stromend
water te zijn: een probleem waar heel Jarabacoa mee zat, maar wat elk moment
opgelost zou zijn. Vooralsnog zou men ons een emmer met schoon water bezorgen.
We keken uit het raam op een inderdaad prachtige tuin (zie dia's verderop) en
een zwembad dat leeg was. Vermoedelijk ook hetzelfde waterprobleem. Maar het bed
leek goed en vrolijk zijn we gaan wandelen naar de Saltos de Baigate. Zoveel en
zulke grote cactussen hadden we nog niet gezien.
D3302: We liepen door een prachtig fris groen
berglandschap, maar zonder veel te moeten klimmen.
D3305: Een hele oogst van iets wat op kleine courgettes leek.
D3309: Na een dik uur wandelen kwamen we bij deze
waterval die inderdaad de moeite waard was.
D3310: Werklui waren bezig de toegangsweg wat beter te ontsluiten.
D3311: Gonny moest uiteraard even het water in, ik
zag het niet zo zitten met de rotsige bodem op blote voeten.
D3314: De werklui keken lachend toe. Wij waren daar
de enige bezoekers.
D3318: Op de terugweg vlak bij de waterval liepen
we door een heel bos van papyrusplanten.
D3321: Gonny wou de peultjes in de boom wel eens
proberen, boven de uitbundig uitgespreide was.
D3327: Hier zijn we weer terug bij de grote
cactussen, waarvan er een een nieuwe bloem gaat krijgen. Ondertussen waren we
vele mooie planten en bloemen gepasseerd en de natuur was inderdaad heel erg mooi.
D3328: De tuin van hotel Pinar Dorado: gras in een
groot dennenbos en vele prachtige planten. Gonny zit met haar rug naar het lege zwembad.
D3329: Ook hier een aantal afgezaagde boomstammen:
de restanten van de orkaan George, die we nog niet zijn vergeten. Rechts achter
kijken we in de eetzaal van het hotel. Daar kwamen we tot de ontdekking dat we
de enige gasten in het hotel waren! Het personeel was dus wat overdadig: een die
de bestelling kwam opnemen, een die hem kwam brengen en een achter de kassa, en
dan nog de mensen in de keuken. Een wat naar verhaal is nog dat een van de
(oudere) obers die ons bediende, de volgende dag niet op zijn werk in het hotel
verscheen, omdat hij die nacht was overleden.