Eerst twee weken naar Miremont
Dia's D0588 t/m D0627 in dit zip-bestand.
D0588: Omdat Gonny en ik ook wel eens wat anders wilden zien dan alleen het meer, de bossen en de zee van Lacanau zijn we dit jaar eerst twee weken naar Miremont bij Clermont Ferrand geweest. We stonden met onze caravan vlak naast de tennisbaan, waar we overigens slechts weinig gebruik van hebben gemaakt.
D0590: Tafeltennis hebben de kinderen daar veel gedaan. Een goede tafel en mooi weer helpt daarbij. Batjes en balletjes hadden we, denk ik, bij ons.
D0595: Het meer van Miremont is een bergmeer met wat strand er omheen. De wind was vaak nogal wisselend. Van de waterfietsen hebben we weinig gebruik gemaakt.
D0599: Onze plek was met een heg afgeschoten, zodat we nog redelijke privacy hadden.
D0600: De fietsen hadden we ook weer mee, maar deze omgeving was wel erg bergachtig om te fietsen.
D0601: Midden links staat een camper, waarin een (gescheiden) Hilversumse dierenarts met een paar jonge kinderen zat. De jongste was een jochie van een jaar of 3 of 4. Hem hadden we wijsgemaakt dat uit onze caravankraan vanzelf water kwam als je je handen eronder hield. Het voetpompje op de grond had hij niet in de gaten. Dat was echt lachen. De man, waarvan ik de naam kwijt ben, had toendertijd ook een televisieprogramma. Of beter hij trad op in een regelmatig terugkerend programma (dagelijks om een uur of vijf) met een verhaaltje over wat je met huisdieren wel en niet moest doen. Aardige vent. Een oudere collega van hem, Piet Dijk, zat ook op de camping. Die was dierenarts bij Burgers Zoo in Arnhem en die had samen met Anton van Hoof de nieuwe ontwikkelingen uitgedacht: de woestijn, de jungle, enz. Met die mensen hebben we verschillende avonden lang in de bar van de camping zitten praten, onder het genot van (soms te) veel drank. Maar we hebben er echt veel plezier gehad. Als ik me goed herinner zaten de laatste dag ook Ok en Tiny met de kinderen helemaal links onder de bomen. Ik denk op weg naar Farigoulette in de Provence.
D0610: Hier zijn we voor het eerst op stap met onze eerste surfplank van Ten Cate. Toendertijd modern, maar achteraf een vrij log en zwaar geval. In Miremont hebben we met z'n allen (een beetje) leren surfen. Ik ben, door mijn slechte evenwichtsgevoel, ontzettend vaak gevallen, en voor Marjolein (en zeker voor Rianne) was het zeil optrekken eigenlijk wat te zwaar. Regelmatig lukte het niet na een goede start weer op de plank terug te keren naar het startpunt en ik heb heel wat afgezwommen om verdwaalde surfers op te halen. Maar het was wel leuk en de surfplank (van Nautica Jansen in Maastricht) was een goede aanschaf. D0624: Zelfs Rianne kreeg met wat hulp van Gonny het zeil al zo'n beetje overeind. D0625: Al zat de giek voor haar nog duidelijk te hoog.