Met z'n tweeen langlaufen in Pertisau bij de Aachensee
Dia's C850 t/m C901 in dit zip-bestand.
C850: Met z'n tweeen heerlijk een weekje eruit: langlaufen in Pertisau in Oostenrijk, bij de Aachensee. Opa en oma Keerssemeeckers pasten op de kinderen in Heerlen. En wij waren met onze Peugeot familiale via de Duitse autowegen naar Pertisau gereden. Onderweg hebben we nog een lekke band gehad, op de Autobahn tussen Stuttgart en Munchen, waar die zich splitst bij het beklimmen van een heuvel. Op een zeer gevaarlijke plek in een bocht, bij sneeuw, kou en nattigheid hebben we de kapotte band vervangen door de reserveband. Dat was geen lolletje, maar het is allemaal goed gegaan en we hebben een heerlijk weekje gehad in een goed hotel met zwembad. C851: Foto vanuit onze hotelkamer naar het idyllische kerkje in de sneeuw. Let op de geweldige ijspegels links boven. De auto's beneden op de parkeerplaats waren aan het eind van de week zover ingesneeuwd dat niemand zijn eigen auto kon terugvinden. Onze auto stond in een garagebox achter het hotel. C852: Dit is, dacht ik, ons hotel Rieser. Op de voorgrond Gonny met onze net gehuurde ski's in de hand. We zijn op weg naar onze eerste langlaufles. Die lessen werden gegeven door goede en ervaren skileraren maar wel de wat ouderen: de jongeren gaven de alpine ski-lessen meestal. De ouderen hadden hun sporen al verdiend en hielden meestal van het rustiger werk, een grapje en een drankje (of meer).
C853 e.v.: Heerlijk dat langlaufen in die prachtige natuur met zoveel sneeuw en echte loipen zoals je kunt zien. Een dubbel spoor meestal voor heen en terug. C861: Zo hoog was de sneeuw dus naast de loipe. Ik ben verschillende keren naar opzij gevallen met mijn handen vooruit in die sneeuw, maar ook met mijn neus en bril in die sneeuw! C862: Zie hoe hoog de sneeuw ligt in vergelijking met de mensen die op de weg lopen: je ziet alleen hun bovenkant. En wat een idyllisch plaatje weer. De auto's op de parkeerplaats zijn inmiddels uitgegraven. En nu nog starten! C863: Hoge bomen met zwaar met sneeuw beladen takken. C865: En even lekker genieten van het winterzonnetje. C866: Bij een geheel gesloten Gern Alm. C867: Dus daar kon ik, dacht ik, wel even ongestoord een plasje plegen. Wildplassen heet dat tegenwoordig, maar dat woord bestond toen nog niet.
C873: Langlaufen onder zo'n bruggetje door is heel lastig. Naar beneden ging wel, als je maar niet te veel vaart kreeg want dan ging je geheid op je neus op het gladde ijs onder het bruggetje. Maar dan weer omhoog, dat viel niet mee. Met een soort van klunen met je ski's dwars kwam je er dan uit (na enige malen hulpeloos terug gegleden te zijn). C875: Rieser, dat was ons hotel. Wij hadden een kamer in het linker gebouw op de tweede of derde verdieping. C876: En hier de Aachensee. Wat een sneeuw, hè? C877: Een overzicht van de lesgroepen voor het alpineski-en, allemaal netjes op een rijtje, het ziet er zeer gedisciplineerd uit. Je ziet ook een liften naar boven op deze relatief makkelijke helling. C878: Hier heeft Gonny een frontale aanvaring met man met bril (kijk maar naar de ski's, ze staan in dezelfde loipe). "Meneer de leraar, wat moet ik nou doen?" C880: En hier ski-en we aan het einde van de dag met z'n allen regelrecht de kroeg in, voor veel glühwein en een hoop lol. C883: De natuur is prachtig, maar met al die sneeuw weet je nooit waar je bent: goede richtingwijzers zijn hard nodig. Zie het rode bordje links in de sneeuw. C885: Achter Gonny staat de jury met het rode boek onder de arm. C895: Links op de dia zie ik "zwembad, sauna, solarium". Maar de sauna zijn we, voor zover ik me het herinner, nog niet ingeweest. Dat kwam pas veel later.
C896: Uiteraard hoort er een Tiroler avond bij. Wel een beetje kitsch, maar ze deden aardig hun best en wij hebben ons die avond prima vermaakt (geloof ik). C899: Een blauwe, zwarte en rode piste met verschillende lengte boden prachtige tochten. Let op wat er rond op die bordjes staat: Langlaufer leben länger!
Uiteindelijk hebben we in die week allebei ons diploma gehaald en ook nog een kruisje of zoiets vanwege de volle stempelkaart die we konden inleveren. Want meestal was er op het verste punt van zo'n loipe een kastje met een stempelkussen erin. Een week was erg kort maar we hebben genoten en waren geestelijk zowel als lichamelijk weer helemaal fit.